Wydawnictwo.pwn.pl

Hermeneutyka podmiotu

Hermeneutyka podmiotu

Michel Foucault

Książka obejmuje wykłady Foucaulta z College de France z roku 1981/1982. Dotyczą one jednego z najciekawszych i najważniejszych tematów filozofii – podmiotu i podmiotowości. Autor analizuje proces, w którym powstaje poczucie podmiotowości oraz sposób, w jaki podmiot się samorealizuje, w jaki przeprowadza w sobie projekt panowania nad sobą. Bada więc praktyki, które prowadzą do wytworzenia podmiotu, a potem kształtowania go i rozwijania.

Materiał historyczny i historyczno-filozoficzny, na którym tym razem pracuje Foucault, to zarazem kultura sokratejska, jak i przede wszystkim rzymska kultura późnego antyku: stoicy, Epiktet, Seneka, Marek Aureliusz. Odnosi analizowane zjawiska z poziomu doświadczeń jednostkowych do procesów i mechanizmów społecznych, do tego, jak się przekładają na świat władzy i pracy, świat rzeczy i relacji z innymi.

Rozważania nad podmiotem są szczególną pozycją w całej serii wykładów z College de France – to jeden z najważniejszych tomów – i uzupełniają wiedzę o tym mniej podkreślanym aspekcie filozofii Foucaulta, który objawia się tu jako sprawny psycholog.

Michel Foucault

(1926–1984); francuski filozof i historyk; jedna z najważniejszych postaci świata nauki w powojennej Francji. Od 1970 roku profesor Collège de France. Stosując metodę strukturalną badał związki zachodzące między wiedzą a władzą. Jego słynne wykłady ukazują się do dziś, wzbudzając wielkie zainteresowanie.

Za pomocą metody strukturalnej, zachowując perspektywę historyczną, badał relacje między władzą a językiem i sposobem poznawania czy wytwarzania wiedzy, czyli różnych dyskursów. Analizował zależności między dyskursami nauki i instytucji społecznych (szpitali, więzień, szkół), a konkretnymi praktykami społecznymi w różnych epokach. Według Foucaulta każda epoka ma właściwe sobie „pole epistemologiczne”, związane ściśle z językiem i wytwarzające różne rodzaje „dyskursów”. Człowiek jest nie tyle podmiotem, co miejscem realizacji dyskursu. Foucault wykazywał zależność dyskursu naukowego w kształtujących się od XVII i XVIII wieku naukach społecznych oraz dyskursu stosowanego w psychiatrii, medycynie klinicznej, więziennictwie, od konkretnych „praktyk” językowych i społecznych, których stawką jest dominacja. Z pietyzmem odnosił się do świadectw historycznych, szczególnie dotyczących życia codziennego.

Autor dzieł: Historia szaleństwa w dobie klasycyzmu (1961, wydanie polskie 1987), Naissance de la clinique (1963), Les mots et les choses (1966), Archeologia wiedzy (1969, wydanie polskie 1977), Nadzorować i karać (1975), Historia seksualności (t. 1–3, 1976–84) oraz cykl wykładów w Collège de France.

Oceń

  • Obecnie 0 na 5 gwiazdek.
  • 1
  • 2
  • 3
  • 4
  • 5
0

Dziękujemy za głos!

Już oceniałeś tą stronę, możesz oddać głos tylko raz!

Twoja ocena została zmieniona, dziękujemy za oddany głos!

Zaloguj się lub utwórz nowe konto aby ocenić tą stronę.

Zobacz także

Na zdrowie – daruj sobie

Na zdrowie – daruj sobie

Sformułowanie „darować sobie”, jak podaje Słownik języka polskiego, oznacza tyle, co „zrezygnować z wzięcia, odebrania, wyegzekwowania czegoś”. W sformułowaniu tym ukryte jest jednak coś, o czym cz...

Czytaj więcej

Nasi partnerzy