Filozoficzna rozprawa o malarstwie autorstwa jednego z najbardziej znanych francuskich filozofów zeszłego stulecia, Jean-François’a Lyotarda – twórcy pojęcia „postmodernizm”. Lyotard przechodził od rozwijania koncepcji postmodernizmu w kulturze i filozofii do zainteresowania sztuką i estetyką. Książka jest poświęcona twórczości trzech artystów: grafika i kolorysty Valerio Adamiego, konceptualnego metafizyka Husaku Arakawy oraz „pragmatysty tego, co niewidzialne”, Daniela Burena. Wszystkim trzem protagonistom tej książki wspólne jest to, że zainteresowania sztuką nie pojmują jako prostego wyznaczania ramy odniesienia, lecz raczej jako łączenie niuansów, kolorów, tonów, jako wizualność, która jest jedynie przywoływana przez to, co widzialne i która prowokuje istotny dla doświadczenia estetycznego niepokój. Lyotard pyta – co malować? – i odpowiada: nie „świat”, lecz sam akt malowania. Jedna z najważniejszych filozoficznych rozpraw o istocie malarstwa, napisana wyjątkowym, poetyckim stylem, wykraczająca poza wszelkie szablonowe koncepcje tego, czym jest dzieło sztuki i sam akt malowania. 

Jean-François Lyotard

(1924–1998) – jeden z najważniejszych filozofów XX wieku, określany jako „ojciec postmodernizmu”. Zasłynął z prowokacyjnej diagnozy kultury lat 70-tych, kiedy to ogłosił „koniec wielkich narracji”. Następnie pisał o pluralizmie gier językowych i głosił konieczność pogodzenia się z nieredukowalną niejednorodnością rzeczywistości społecznej. W ostatnim okresie swojej twórczości zainteresował się problematyką estetyczną i to właśnie jego pisma poświęcone zarówno sztuce, jak i filozoficznej teorii doświadczenia estetycznego są do dziś uważane za jego największy wkład do historii filozofii.

Zapraszamy do pobierania posłowia autorstwa tłumaczy dzieła Lyotarda.