Dopamina i sernik, testosteron i uczciwość, oksytocyna i wierność – co je łączy? Manfred Spitzer, neurobiolog, specjalista od procesów uczenia się i psychiatra, wyjaśnia to w swojej najnowszej książce, w której nauka i życie idą w jednej parze.

Manferd Spitzer posiada cenną umiejętność wyciągania życiowych wniosków z badań naukowych i przedstawiania ich w ciekawy sposób. Tak właśnie napisana została Dopamina i sernik, w której autor prezentuje serię naukowych analiz dotyczących każdego z nas. Spitzer zastanawia się między innymi, czy testosteron rzeczywiście sprawia, że zachowujemy się bardziej agresywnie; sprawdza, dlaczego tak często dokonujemy decyzji szkodliwych dla naszego zdrowia oraz bada wpływ gier komputerowych na edukację i umiejętności społeczne dzieci. Słowem, uprawia naukę wypływającą z życia i dla życia użyteczną.

Sernik i dopamina

Co łączy dopaminę i sernik? Przede wszystkim uczucie przyjemności, a to ono właśnie jest najsilniej uzależniającym nasz mózg narkotykiem. Przyjmowanie pokarmu jest oczywiście niezbędną do przeżycia koniecznością, ale jest również źródłem przyjemności i nasz mózg doskonale o tym wie, dlatego podczas jedzenia wydziela się w nim dopamina. Problem polega na tym, że niektórzy musza zjeść więcej, żeby odczuć związaną z tym przyjemność. Przyczyną takiej sytuacji jest mniejsza ilość receptorów dopaminergicznych u osób z nadwagą. Według Madfreda Spitzera, to właśnie wyższy próg odczuwania przyjemności może powodować uzależnienie od spożywania nadmiernych ilości pokarmu. Dlatego autor uważa, że patologiczne zachowania żywieniowe są formą nałogu i należałoby je w ten sam, co nałogi, sposób diagnozować i leczyć. Co więcej, zauważył, że leczenie to może być trudniejsze niż terapia osób uzależnionych od narkotyków, ponieważ przestawienie ośrodka odczuwania przyjemności, wywołane złym odżywianiem, utrzymuje się dłużej niż przestawienie będące skutkiem zażywania narkotyków. Badacz zauważa, że chorobliwa nadwaga ma formę błędnego koła, z którego bardzo trudno znaleźć wyjście, zjedzenie sernika powoduje bowiem coraz mniejsze wydzielanie dopaminy, czego skutkiem jest mniejsze odczuwanie przyjemności, a to sprawia, że chcemy więcej sernika!

Co nas kręci, co nas podnieca

Seks i agresja – to właśnie medialne top tematy –  ale właściwie dlaczego tak bardzo nas interesują? Zdaniem Manfreda Spitzera, to one zapewniają nam przetrwanie w społeczeństwie – w końcu wygra ten, kto pokona przeciwników i spłodzi potomstwo, a wiedza o panujących w danej grupie stosunkach społecznych zwiększa szanse na sukces. W dodatku okazuje się, że tego typu upodobania podzielamy z innymi naczelnymi, np. z pawianami i szympansami, które również są pilnymi obserwatorami życia swojej społeczności. Czy to oznacza, że powinniśmy wprowadzić nowy przedmiot do szkół? Niezupełnie, ale na pewno warto się dowiedzieć, co na ten temat pisze autor Dopaminy i sernika.

Klucz do szczęścia

To zastanawiające, że nauka tak mało zajmuje się tak istotną dla ludzi kwestią, jak szczęście. Tymczasem, według Manfreda Spitzera, powinno ono być przedmiotem szkolnym! Lepiej robić karierę czy skupić się na rodzinie? Bardziej uszczęśliwia nas czas wolny czy praca? Dawać czy brać? W związku ważniejsze jest podobieństwo czy przeciwieństwo? A może zupełnie nie mamy na to wpływu, bo szczęście jest uwarunkowane genetycznie? Autor analizuje badania i wyciąga ciekawe wnioski na temat źródeł zadowolenia życiowego i sposobów jego osiągania.

Dopamina i sernik to zbiór solidnie przeanalizowanych badań naukowych i eksperymentów, z których Manfred Spitzer, jak nikt inny, potrafi wyciągać twórcze wnioski. Dopamina i sernik to tytuł, który może dziwić, ale każdy, kto sięgnie do książki, zgodzi się, że to bardzo dobrana para.